Pascha

Na pamiątkę wyjścia Izraelitów z Egiptu Pan nakazał ustanowić święto Pesach

„Dzień ten będzie wam dniem pamiętnym i będziecie go obchodzili jako święto Pana; będziecie go obchodzili przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne. Przez siedem dni jeść będziecie przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie kwas z domów waszych, bo każdy, kto od pierwszego do siódmego dnia jeść będzie to, co kwaszone, usunięty będzie z Izraela”

(Księga Wyjścia 12:14-15).

Poprzez Paschę w judaiźmie celebruje się wyzwolenie z niewoli, przejście do nowego życia, do nowej krainy swobód i wolności, do ziemi obiecanej, do kraju obfitości; dla ludzi żyjących w niewoli; do raju na ziemi.

Pascha chrześcijańska na wzór Paschy żydowskiej jest symbolem przejścia z niewoli, lecz nie niewoli ludzkiej a duchowej: niewoli grzechu. To Jezus poprzez swoją ofiarę na krzyżu i chwalebne zmartwychwstanie ustanowił nową Paschę:

przejście z niewoli grzechu do krainy wolności, do Nowego Życia, wiecznego życia, do prawdziwego raju, do mieszkania Boga w Niebie.

Chrystus będąc pierwszym, który zmartwychwstał, przetarł dla nas szlak ku wiecznej chwale. Ofiara Paschalna zyskała zupełnie nowy wymiar i symbolikę. Nie jest już upamiętnieniem dawniej ozyskanej wolności ale obietnicą życia wiecznego w królestwie Jezusa.

Andrzej Satoła

Pisture by: https://www.pexels.com/pl-pl/@cottonbro