Do napisania tego wpisu zachęciła mnie pewna sytuacja. Będąc już praktycznie na ostatnich praktykach pewien starszy pacjent przemierzając ze mną szpitalne korytarze zapytał czy nie wiem, do czego służy taki dziwny różaniec, który widział u swojego kolegi na szafce. Po krótkim opisie okazało się, że chodzi o czotkę, a służy ona do odmawiania Modlitwy Jezusowej. Zagadka została rozwiązana, ale pacjent nigdy o takiej formie modlitwy nie słyszał. Ja sama spotkałam się z nią na duszpasterstwie, ale też wiedziałam nie wiele. Postanowiłam trochę zgłębić temat, a wynikiem podzielić się z wami. Do rzeczy :)
Modlitwa Jezusowa, zwana też Modlitwą Serca, wywodzi się ze wschodniego chrześcijaństwa i polega na wielokrotnym powtarzaniu imienia Jezusa Chrystusa w formule modlitewnej. Najbardziej rozpowszechnioną formą tej modlitwy jest "Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną". Odzwierciedla ona biblijną ideę, że imię Boga jest święte i że jego przywołanie oznacza bezpośrednie spotkanie z boskością.
Tradycja Modlitwy Jezusowej sięga "modlitwy umysłu", zalecanej przez starożytnych mnichów pustyni egipskiej w około IV wieku. Kontynuowana była, jako "modlitwa serca" w bizantyjskim hezychazmie, systemie monastycznym, którego celem jest osiągnięcie boskiego wyciszenia. W czasach nowożytnych praktyka modlitwy Jezusowej została spopularyzowana przez wydanie Filokalii (1782), antologii tekstów różnych autorów na temat modlitwy myślnej. Za sprawą Opowieści pielgrzyma, Modlitwa Jezusowa od II poł. XX w., staje się też coraz bardziej popularna wśród zachodnich chrześcijan: katolików i protestantów, stając się ekumenicznym pomostem między chrześcijanami różnych wyznań.
Modlitwa Jezusowa jest powszechnie odmawiana z pomocą sznura modlitewnego zwanego czotką. Składa się ona zwykle z trzydziestu lub stu węzełków lub koralików zwieńczonych krzyżem
z frędzlem. Nie służy jednak ona do liczenia wezwań jak w przypadku różańca, a do utrzymania stałego rytmu.
Technika odmawiania
1. Znaleźć spokojne miejsce do medytacji;
2. Przyjąć określoną pozycję ciała: nisko usiąść, oprzeć brodę na piersi, zamknąć oczy lub wpatrywać się w serce, jako w jeden punkt – centrum, chodzi o skierowanie całej świadomości i uwagi w głąb swojej istoty;
3. Sposób oddychania: powoli oddychać;
4. Pokonać rozpraszające myśli i wyobraźnię;
5. Sprowadzić myślenie z głowy do serca, odmawiać całym sercem i całym umysłem, zharmonizować rytm oddychania z pracą serca;
6. Technika powtarzania: powtarzać formułę modlitwy w rytmie wdechu i wydechu, np. „Panie, Jezus Chryste” – wdech, „zmiłuj się nade mną” – wydech.
Gosia Dziża
© Kiedy Klękać w Kościele? 2021
Photo: pinterest.es/pin/732116483154310025/
Inną formułą wymawiania tej modlitwy są słowa Bartymeusza, syna Tymeusza z Mk 10,47:
"Jezusie, synu Dawida" (wdech)
"ulituj się nade mną!" (wydech)
Praktykując tę modlitwę przez jakiś czas mogę powiedzieć, że jest świetna w różnych sytuacjach. Nikt bowiem nie musi wiedzieć, że aktualnie się modlisz. Modlitwa staje się tak naturalną częścią życia jak oddech. I właśnie synchronizacja z oddechem daje najlepsze efekty.
Jedna uwaga techniczna - na początku warto tę modlitwę praktykować w ciągu maksymalnie 5 minut. Jeśli czujesz, że potrzebujesz dłużej najpierw zapytaj swojego spowiednika.